مسئولین اندرزگاه های بند یک و سه زندان مرکزی زاهدان زندانیان را مورد ضرب وشتم قرار داده و از رسیدگی به وضعیت و خواسته های قانونی شان امتناع می ورزند.

به گزارش کمپین فعالین بلوچ، زندانیان زندان زاهدان به طور مکرر از خشونت رفتاری مسئولان زندان گلایه دارند.

در همین زمینه در مورخه ۷ بهمن ۱۳۹۷، فرهاد گمشاد زهی، ۲۱ ساله ، متهم به قتل که یک سال در حبس و بلا تکلیف بسر می برَد، بعلت یادآوری مشکل خود به آقای میری مسؤول اندرزگاه بند یک، مورد ضرب و تحقیر قرار گرفت.

یک منبع آگاه در این باره گفت: ” فرهاد گمشادزهی مدتی است مشکل خود را با مسؤول اندرزگاه مطرح کرده بود، که مورد بی اعتنایی او قرار گرفته است، در روز یاد شده وی چندین بار مشکل خود را به آقای میری یاد آور می شود، اما میری بجای حل مشکل فرهاد، جلوی بقیه زندانیان به صورت او سیلی زده که موجب تحقیر و اهانت وی شده است.”

همچنین احمد ریگی، ۲۰ ساله، بازداشتی بند سه زندان مرکزی زاهدان، به علت عدم رسیدگی مسئولین بند به مشکل او و مورد اذیت و آزار قرار گرفتن و همچنین بر اثر فشارهای روحی وارده دست به خودکشی زد.

این منبع آگاه در این خصوص ادامه داد: ” معمولا زندانیان جوان و نوجوان جهت سلامتی روانی و جسمی و پیشگیری از تعرض به آزارهای جنسی جدا از بزرگسالان در بند یک نگهداری می شوند.

احمد ریگی که تازه به بیست سالگی رسیده است، وی چندین بار از آقای کوهکن مسئول بند سه خواسته که او را به بند یک منتقل کنند، اما همیشه با بی توجهی مسئول اندرزگاه مواجه شده است، به علت عدم رسیدگی و توجه مسئولین به خواسته قانونی وی، و مزاحمت ها و آزارهایی که در بند سه (محل نگهداری زندانیان بزرگسال و امنیتی) مواجه شده و فشارهای روحی وارده بر او به خودزنی دست زده، و با بریدن رگ دستها و شکم خویش سعی در خودکشی داشته است، که مسئولین اندرزگاه و زندان به جای حل مشکل او، وی را مورد ضرب وشتم بیشتر قرار داده و با دست و پا بند به قرنطینه زندان منتقل کردند.”

این منبع همچنین اضافه کرد: “که ۱۵ زندانی در بند سه از بیماری کیست مویی«بواسیر» رنج می‌برند، با وجود گزارش ها و درخواست های مکرر زندانیان جهت علاج این بیماری، مسئولین از رسیدگی به موضوع و معالجه بیماران سرباز می زنند، از بین این ۱۵ نفر اسامی، احمد فرخی، عبدالباسط خشت، هوشنگ کرد، نور محمد شیروانی، محرز شده است.”

برای نمونه در تاریخ ۹ اسفندماه سال ۹۶ عبدالحکیم چاکری زندانی امنیتی که از ۲۰ ماه قبل در زندان مرکزی زاهدان در بازداشت موقت به سر می‌برد، پس از بازگشت از ملاقات حضوری در پی اعتراض به نحوه تفتیش بدنی، مورد توهین و ضرب و شتم پرسنل زندان قرار گرفت.
مسئولان زندان او را عریان کردند، دست و پایش را بستند و مورد ضرب و شتم شدید قرار دادند و علی‌رغم وضعیت نامناسب جسمی که داشت به مدت سه روز در هواخوری بند نگه داشتند.

همچنین در تاریخ ۱۴ اسفندماه سال ۹۶ نیز مهدی نارویی زندانی محبوس در زندان مرکزی زاهدان توسط رئیس یکی از اندرزگاه‌های این زندان به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت، شدت ضرب و شتم در حدی بود که موجب شکستگی انگشتان دست و آسیب دیدن صورت این زندانی شده بود.

عموما زندانیان زندان زاهدان تحت شرایط بسیار نامناسبی در این زندان نگهداری می‌شوند و با مشکلات مضاعفی از جمله محرومیت از تغذیه مناسب، عدم رسیدگی پزشکی، بدرفتاری مسئولین بهداری با زندانیان بیمار، عدم اعزام بیماران به مراکز درمانی خارج از زندان حتی در موارد بسیار ضروری، نبودن وسایل موردنیاز در فروشگاه زندان، قیمت بالای مواد غذایی و کیفیت بسیار پایین آنها، نبود وسایل گرمایشی و سرمایشی حتی با هزینه‌های شخصی، محرومیت از جای خواب مناسب، رفتار نامناسب مسئولین با زندانیان، ندادن حقوق متناسب با ساعات کار زندانیان در بخش اشتغال و تهدید آنها به اخراج و انتقال به قرنطینه در صورت اعتراض و… مواجه هستند.