در سایه سکوت مسئولان استان سیستان و بلوچستان تندروها این بار در زاهدان مرکز بلوچستان اقدام به کندن تابلوهایی کردن که پس از سالها با درخواست مردم بومی بلوچ توسط شهرداری به نام “بلوچستان” نام گذاری شده بود.

به گزارش کمپین فعالین بلوچ از حدود چهارسال قبل خیابانی در امتداد میدان دکتر حسابی تا محله مهرشهر زاهدان به نام “بلوار بلوچستان” نام گذاری شد.

این بلوار پس از آنکه تابلوهایش نصب گردید توسط “افرادی ناشناس” رنگ پاشی شده و اسم “بلوچستان” از آن پاک شد. این در حالی است که بخاطر نبود کوچه در امتداد میدان حسابی تا مهرشهر فقط دو تابلو در ابتدا و انتهای بلوار نصب شده بود.

مدتی پس از آنکه تابلوها رنگ پاشی شد در سایه سکوت مسئولان این بار “تندروها” تابلو های رنگ پاشی شده را نیز تحمل نکرده و هر دو تابلویی که به صورت قانونی توسط شهرداری نصب شده بودند شبانه از بلوار کنده شده و خود تابلوها نیز ناپدید شده اند.

این موضوع از آنجا اهمیت بیشتری پیدا می کند که هیچ کس از مسئولان نسبت به این اقدام عکس العمل نشان نداند و شهرداری نیز در مدت ۵ ماهی که از این ماجرا گذشته سکوت کرده است.

زاهدان یکی از شهرهای بلوچستان و مرکز استان سیستان و بلوچستان است که  اکثریت جمعیت آن را بلوچها تشکیل می دهند.

این اولین ماجرا از این دست نیست خیابان دیگری که از سالیان قدیم در زاهدان به نام “مولوی عبدالعزیز” نامگذاری شده است، در چندین مورد تابلوهایش شکسته شده و یا روی نام “عبدالعزیز” رنگ پاشی شده و این نام حذف شده است.

مولوی عبدالعزیز ملازاده بانی دارالعلوم مکی و امام جمعه پیشین و پر نفوذ اهل سنت زاهدان بود.

همچنین مردادماه امسال گزارش دیگری از ایرانشهر که در مرکز بلوچستان قرار دارد منتشر شد که بنابر آن، دو روز پس از نام گزاری خیابان کمربندی این شهر به نام “عمر فاروق اعظم” تابلوها توسط افراد “ناشناس” به صورت عامدانه  کنده شد و جا به جا شده اند.

شهرداری ایرانشهر تا کنون نسبت به این گزارش هیچ واکنشی نشان نداده اند.

پیشتر نیز خبرها و گزارشهایی از حذف عامدانه نام “بلوچستان” از سر برگ برخی از ادارات دولتی باعث اعتراضات گسترده مردم در فضای مجازی شد.

در همین حال، مردم از باز گذاشتن دست افراطیون و تندروها برای حذف نشانه ها و آثار فرهنگی و بومی مردم بلوچ ناراضی هستند و سهل انگاری و عدم توجه مسئولین را در این موضوع غیر قابل توجیه می دانند و این نوع برخوردها را به ضرر وحدت و زندگی مسالمت آمیز در آینده می دانند.

با تاکید بر این مطلب که حق حفظ هویت به  کامل ترین شکل در اعلامیه مجمع عمومی سازمان ملل در زمینه حقوق افراد متعلق به اقلیت های قومی،ملی،مذهبی و زبانی در سال ۱۹۹۲ آمده است و ماده ۲ این اعلامیه می گوید:”افراد متعلق به اقلیت های ملی، مذهبی، قومی حق بهره مندی از فرهنگ خود، اقرار و اعمال مذهبی خود و استفاده از زبان خود را به طور خصوصی وعمومی ، آزادانه وبدون مداخله و بدون هر شکل از تبعیض را دارا می باشد” که بی توجهی به این مساله می تواند به طور آشکار ناقض حقوق قوم بلوچ در حفظ آثار و اسامی فرهنگی و تاریخی خود باشد.