سازمان عفو بین الملل: «بیش از نیمی از اعدامهای سال ۲۰۲۱ در ایران ثبت شدهاند»
سازمان عفو بینالملل در گزارش مجازات مرگ در جهان، از افزایش ۲۰ درصدی اعدامها در سال ۲۰۲۱ در ایران خبر داد.
به گزارش کمپین فعالین بلوچ، سهشنبه ۳ خرداد ماه ۱۴۰۱، سازمان حقوق بشری عفو بینالملل در گزارش سالانه خود درباره صدور و اجرای احکام اعدام در سراسر جهان، از افزایش ۲۰ درصدی اعدامها و رشد ۴۰ درصدی صدور احکام مرگ در سال ۲۰۲۱ خبر داد.
طبق این گزارش کاهش محدودیتهای مرتبط با همهگیری ویروس کرونا یکی از عوامل افزایش دوباره اجرای حکم اعدام است.
عفو بینالملل میگوید ۵۷۹ مورد اعدام در سال ۲۰۲۱ ثبت کرده است که نسبت به کل اعدامهای ثبتشده سال ۲۰۲۰ یعنی ۴۸۳ اعدام، ۲۰ درصد افرایش داشته است.
سه کشور ایران، مصر و عربستان سعودی مسئول ۸۰ درصد از اعدامهای ثبتشده در جهاناند که به ترتیب دستکم ۳۱۴، ۸۳ و ۶۵ نفر را در عرض یکسال اعدام کردهاند.
حکومت جمهوری اسلامی که در سال ۲۰۲۰ جان حداقل ۲۴۶ نفر را با اعدام گرفته بود، ۲۸ درصد بیشتر دست به اعدام زده و نقش عمدهای در افزایش جهانی موارد ثبتشده اعدام داشته است. به صورت مشابه عربستان نیز تعداد اعدامها را در سال ۲۰۲۱ دوبرابر کرده است. بنگلادش، هند و پاکستان هم احکام اعدام بیشتری صادر کردند.
در گزارش عفو بینالملل آمده، «افزایش اعدامها عمدتاً ناشی از افزایش آمار سالانه ایران (از حداقل ۲۴۶ مورد در سال ۲۰۲۰ به حداقل ۳۱۴ مورد در سال ۲۰۲۱) بوده که بالاترین رقم ثبت شده از سال ۲۰۱۷ است. بالاترین رقم اعدامها در مورد اعدامهای محکومان جرایم مرتبط با مواد مخدر (۱۳۲ نفر) مشاهده شد که ۴۲ درصد کل اعدامها را تشکیل میدهد و نسبت به سال گذشته بیش از ۵ برابر شده است.»
انیِس کالامار، دبیر کل سازمان عفو بینالملل در اینباره گفت: «پس از کاهش مجموع اعدامها در ایران و عربستان سعودی در سال ۲۰۲۰، مقامهای این دو کشور، بار دیگر استفاده از مجازات اعدام را در سال گذشته افزایش دادند و تعهدات بینالمللی خود در زمینه حقوق بشر را بیشرمانه نقض کردند. میل سیریناپذیر آنها برای فعال نگهداشتن جلادان در ماههای ابتدایی سال ۲۰۲۲ نیز هیچ نشانی از کاهش ندارد.»
دبیرکل عفو بینالملل اشاره کرده که برخی از دولتها بهجای استفاده از فرصتهای پیشآمده به سبب وقفههای سال ۲۰۲۰ و اتخاذ راهکارهای مؤثر برای برخورد با جرم و جنایت، از خود اشتیاق نگرانکنندهای برای اعمال مجازات اعدام نشان دادهاند و حق حیات را حتی در بحبوحه بحرانهای حقوق بشری مهم و ادامهدار در سطح جهان نادیده گرفتهاند.