کمپین فعالین بلوچ- “رمشک” نامی کمتر آشنا در بین مناطق بلوچ نشین میباشد اما این ناآشنایی بواسطه محروم و محجور بودن و همچنین تقسیم‌بندی دوران پهلوی اول و دوم است و قبل از آن، نامی بسیار آشنا بوده و از مناطق تابع نیکشهر در استان بلوچستان و سیستان کنونی محسوب میشده است.

اکنون که رمشک از خانه پدری دور افتاده و در استانی دیگر مأوا گرفته بد نیست مقداری از جغرافیای نسبتا جدید آن بدانیم.

رمشک بخشی از قلعه گنج استان کرمان است.

قلعه گنج مساحتی در حدود ۱۴۲۰۰ کیلومتر مربع دارد.

نام قدیم: کلات گنج

قدمت: بیش از پنج هزار سال

قلعه گنج در ابتدا به رودبار ملحق شده بود و همواره جزو از برکات رودبار شناخته میشد ولی در تقسیمات بعدی، جدا شد و به شهرستان ارتقاء یافت.

بافت جمعیتی قلعه گنج : بلوچ، عرب، فارس، بختیاری، و پرتغالی هستند و چون صاحب قنوات و گنج و نعمت و فراوانی بوده اند این اسم بر آن منطقه نهاده شده است.

دهستان رمشک: از توابع  بخش چاه دادخدا و شهرستان قلعه گنج میباشد.

نام قدیم : رام اشک

قدمت: با تحلیل و بررسی دقیق آثار باستانی و اشیاء بدست آمده پیش بینی میشود در حدود پنج هزار سال قبل، صاحب فرهنگ و تمدن  بوده است، علائم و نقوش حکاکی شده بر اشیاء باستانی، منطبق با آثار تاریخی و باستانی شهر سوخته زابل هستند که ثابت میکند بلحاظ فرهنگی و قومی همبستگی زیادی با هم داشته اند و الحاق این سرزمین ها به استان های دیگر، نوعی تبعید و تنبیه بوده و غم فراق را به آنان تحمیل کرده است.

رمشک با اینکه اکنون دور از خانه (بلوچستان) و در نوعی محاصره قرار داده شده ولی بیشتر از آنچه به استان کرمان نزدیک باشد به  نیکشهر در استان بلوچستان و سیستان  نزدیک است و طبق سرشماری مرکز آمار نفوس ایران در سال ۱۳۸۵ حدود ۲،۸۷۴ نفر ( ۵۱۰) خانوار جمعیت داشته و انتظار میرود با گذشت بیش از یک دهه حدود ۳۰ درصد رشد داشته باشد

قاطبه بافت قومی ساکنین رمشک از طوایف مختلف بلوچ تشکیل شده‌ که مجموعا حدود ۹۵ درصد اهل سنت و ۵ درصد برادران تشیع میباشند.

مردم رمشک از هر قوم و مذهب، همواره با صلح و آرامش در کنار یکدیگر بصورت مسالمت آمیز زیسته اند.

آنچه موضوع اخیر در رابطه با ممانعت از سفر مولانا به رمشک را حائز اهمیت ساخته، محاصره چندین و چندساله مردم این مناطق است که با نوعی بایکوت و حصر رفت وآمد و جلوگیری از تماس با علما و بزرگان تسنن بوده،  و سعی در تغییر مذهب ساکنین، این مناطق بشدت محروم و فقیر شده است، به گونه ایی که هیچ یک از روحانیون سنی مذهب اجازه سفر بدانجا جهت پاسخ به نیازهای مذهبی و ادای فرائض دینی و تبلیغ مذهب تسنن را ندارند اما بصورت ناعادلانه و همزمان روحانیون شیعه مذهب، از فقر شدید مردم سوء استفاده میکنند و به نام عمران و آبادانی، وارد این مناطق میشوند و با توجه به اینکه میزان بیسوادی در آنجا بالاست، میکوشند بطرز غیر محسوس مذهب این جور کشان تاریخ را از تسنن به تشیع تغییر داده و بعد با سرو صدا و هیاهو در رسانه ملی، اعلام نمایند.

البته با گذشت  تقریبا ۸۰ سال از اولین تقسیم‌بندی مناطق بلوچ نشین، این تلاش تا حد بسیار کمی موفق بوده و فقط تعداد  اندکی از مردم بلوچ، بظاهر شیعه شدند، اما این روند همواره وجود داشته و در سالهای اخیر افزایش پیدا کرده است.

عموما آنان که تغییر مذهب داده اند اکثرا در زمان پهلوی و توسط خاندان علم( امیر شوکت و اسدالله علم) بودند و تعدادی نیز در زمان حاکمیت کنونی و برنامه های متنوع ترویج مذهبی شیعه شده اند.

به امید الحاق مجدد منطقه  رمشک و سایر مناطق جدا شده بلوچستان، به استان و تازه شدن دیدارهای در حصر سکوت.

سهیل بلوچی

بهمن ۹۶

به نقل از کانال سهاب