کمپین فعالین بلوچ- اگر مسئولین وسردمداران نظام همه ما معترضین سوگوار  بلوچ  را به  بهانه  ایجاد  “تشویش اذهان عمومی”  از بلند کردن صدای اعتراض و ناله  برحق مان  برحذر میدارند ودرنهایت درصورت شناسایی و تشخیص مان  محکوم  ومجازات میکنند ، باید بگویم  که این واژه  بعنوان  یک  واژه  حقوقی  برای  اولین  بار  در کشور ایران  حساسیت  وبار مفهومی  در حد  “جرم  سیاسی”  بخود گرفت. درهیچ  کشور  دیگری  تشویش  اذهان  عمومی  را  جرم آنهم از نوع   جرایم  بالنسبه  سنگین  سیاسی  قلمداد نمیکنند  تا  برای مرتکبین  آن  کیفرهای  غیرانسانی  به  منظور جلوگیری از ایجاد جسارت مجدد  در افراد  معترض در نظر بگیرند.

عرضم  بحضور همگان،  در این  نظام  جرمی  که  اصلا  وجود  ندارد  و در عدم  است  آنها  بوجود می آورند و برای اثبات  یک عمل  مشروع به جرم ، متوسل  به  دلایلی که اصل و اساس نداشته  باشند، شده  و با هزار تا روش سفسطه  بافی  ومغلطه، سعی  در توجیه  آن  میکنند. چون  اصولا  دشمن  واقعیت و حقیقت  هستند. بسیار کج  فکر و متعصب و یکجانبه  گرا. این جماعت به  هیچ  وجه  اهل  سازش، تفاهم، احترام وملاحظات متقابل نیستند. و برای  رسیدن  به اهداف زیاده خواه  وظالمانه  خود بدون کوچکترین  پروایی دست به هر خیانت وجنایتی  میزنند.

هیچ  وقت  در  مورد این جماعت تصور غلط  نکنید که اینها  محافظین  امنیت جان، مال، آبروی  شما  هستند. اینها چهل  سال  امانتداری ، وظیفه مداری  و وظیفه  شناسی  خودشان  را در ارتباط  با امنیت بلوچ  وبلوچستان  ثابت  کردند. “تشویش  اذهان  عمومی” را از  این  جهت  جرم  میدانند  (چون  مردم نگران و ناراحت میشوند؟) صدالبته  اینطور نیست، شما درد مردم را از این  بابت  ندارید.

مشکلشان از یک  جایی دیگر آب  میخورد، اگر واقعا کل  نگرانی هایشان  بر روی  امنیت  مردم  متمرکز وجمع  میشد که عین آب خوردن  وبدون دلیل  موجه تار و مارشان  نمیکردند.  چقدر مردم   را با گفتار  وکردارهای  دوپهلو  سر درگم  کرده اند.

عده  ای می گویند که  ما از  همه  ماموران انتظامی در بلوچستان شاکی نیستیم وهمه را خائن وجنایتکار بحساب نمی آوریم. می گویند که  در بین بعضی از پرسنلهای نیروی انتظامی افرادی مومن و بسیار خدوم هم هست که خدمات خداپسندانه ای برای مردم  بلوچ انجام داده اند. از نظر ما  این  دسته  از افراد  خدوم  مورد اشاره  خوب  و موید  بودنشان  در اجتماع  بلوچستان کارایی  و تاثیر  چندانی  ندارند. مهم آن  دسته  از افراد کمین  گرفته ، بدبین و وسواسی از نیروهای مسلح  هستند هیچ  تفاوتی ندارد متعلق  به کدام نهاد نظامی یا انتظامی هستند که در سر آنها سودایی غیر از امنیت مردم و قوم  بلوچ  پرورده  شده  است.

آیا کسی  هست حتی یک مورد از خدمات شایان ذکر و  قدردانی  این خدومان درجه یک وابسته  به نیروهای مسلح را بیان  بکند تا ادعای بنده در برابر همه رد شود؟! جواب قطعا نه خواهد بود.

یک نگاهی به کارنامه عملکرد خاص کل  نیروهای امنیتی جمهوری  اسلامی  ایران در این خطه بعد از انقلاب  تا  به  امروز بیندازید ، الحق  والانصاف شما  حتی یک مورد برجسته که واقعا سوز ودرد مردم آنها را وادار به حرکتی خادمانه به منظور برقراری امنیت چند بعدی کرده باشد، نمیتوانید پیدا کنید. سپاس برای چی و از کی؟!

یک  لحظه  کلاهتان  را قاضی  کنید  که  چند تا درجه  دار و افسر معمولی  وبی سروپا   کاره ای نیستند که بخواهند به راحتی آب  خوردن  و با کمال  خونسردی دست  به  کشتن عده ای  از مردم  مجبور و اکراه  شده برای لقمه  نانی  بزنند. علت آن هم بسیار بدیهی  و  روشن  است. چون پشتش به یک جایی دیگر گرم  است. به  یقین  میداند  در صورت ارتکاب  چنین  عمل  شنیعی هیچ  مرجع  و محکمه ای  نیست که  او  را به  پای  میز محاکمه  بکشد. اینگونه  توجیه  شده . ودر سابق  نیز رفقایش نیز  دقیقا  همین  جنایتهای نابخشودنی را در حق  این قوم  بی دفاع  وضعیف  مرتکب  شده اند. ومتوجه  بوده اند وهستند که از بین  صدها مورد از این  اعمال  خلاف  قانون و شرع  حتی  یک مورد آن بطور اساسی  وجدی  مورد رسیدگی مراجع قضایی  قرار نگرفته  است. در عوض مورد  قدردانی و تشویق های  رسمی   واقع  شده اند.

کم کسانی نبوده اند از قوم  بلوچ  همچون عبدالواحد  رییسی که بخاطر  لقمه نانی  طعمه  این  گرگان  درنده  شده  و خونشان  به هدر رفته  است.  نامه نگاری  و ارائه عرایضی که مضمون شان  ضجه و زاری  است و یا تمجید وستایش از زحمات افرادی در این  نظام  و خصوصا  در این  حوزه  از نظر  بنده  مساوی است با حقارت مضاعف  وهمینطور هدر دادن  وقت  وبقیه سرمایه های  معنوی  و مادی مان.

یاسمین بلوچ از واحد بانوان صاحب قلم سهاب

انتشار مقالات لزوما به معنی تایید نیست.